نمونه های خارجی
 

مرکز فرهنگی فناوری های فضایی اروپا
مرکز فرهنگی فناوری های فضایی اروپا اساسا مکمل و مویدی بر فرهنگ محلی و فعالیت های اجتماعی مرکز اجتماعات سابق در Vitanje شهری در اسلوونی که زادگاه Herman Potocnik Noordung اولین تئوریسین دانش های فضایی بوده است.این پروژه شامل رویداد ها و نمایش های فرهنگی و فعالیت های علمی چون تحقیق و کنفرانس ها می باشد.

ساختمان دارای یک سری حلقه های به هم پیوسته است که بر روی یکدیگر قرار گرفته اند تا سازه ای یکپارچه و شیبدار ایجاد کنند.طراحی ادغام دو کاربری در یک بنای واحد است:یک مرکز اجتماعات علمی،تالار چند منظوره دایره ای شکل ،کتابخانه محلی و موزه فناوری های فضایی همراه با نمایشگاه ها و فضاهای تحقیق.

KSEVT فعالیت های خاص عمومی،فرهنگی،اجتماعی و علمی را در کنار نمایشگاه های موقت و دائم ،کنفرانس ها و فعالیت های باشگاه های آموزشی در بر می گیرد.

ایده طراحی برای ساختمان KSEVT از فرود اولین ایستگاه فضایی برگرفته شده است که در کتاب Noordung با عنوان “مشکلات سفر به فضا _موتو راکت” در سال ۱۹۲۹ توصیف شده بود.

فضاهای اصلی نمایشگاهی دایره واردر اطراف تالار اصلی می گردد که با فضاهای تحقیقاتی بالا از طریق یک بازشوی دایره ای شکل در ارتباط است .این کار تعاملی بین جامعه محلی و برنامه های KSEVTایجاد می کند.

این بنا به فضاهای عمومی شهر وسعت می بخشد با حظور حجیم و پویای خود رابطه ای بین کلیسای اصلی که بر روی تپه ای در مرکز شهر واقع است ایجاد می کند بدین ترتیب فرهنگ و علم را در موقعیتی برابر با دین و کلیسا قرار می دهد.

ایستگاه فضایی Noordung به عنوان یک ماهواره ساکن طراحی و از سه قسمت تشکیل شده است:ایستگاه انرژی خورشیدی، رصد خانه و یک ماشین برای سکونت انسان.بعداز گذشتن چندین دهه از اندیشه سکونت انسان در فضا ،این ایده هنوز یکی از انقلابی ترین و دست نیافتنی ترین ایده ها باقی مانده است.

ماشین سکونت انسان یک ساختمان دایره ای شکل است که درآن نیروی جاذبه مصنوعی به وسیله نیروی گریز از مرکز ایجاد شده است.

جزییات بیشتر  :

فرهنگسرای موسیقی
این روش ساده ترین و در عین حال بهترین روش برای شبیه سازی سکونت انسان در حالت بی وزنی است.از آنجا که ما به این وضعیت عادت نداریم تاثیراتی منفی در دراز مدت بر بدن ما خواهد گذاشت.یک ایستگاه با این چرخش همچنین می تواند لحظه مناسبی از فرود سفینه های فضایی را نمایش دهد با توجه به این نکته که هنوز نیروی جاذبه زمن بزرگترین مانع برای آن است.

سازه بنا متشکل از بتن یکپارچه می باشد که آزادانه در بین جاده اصلی و رودخانه ای با ساحلی سرسبز قرار دارد.بیرون و درون بنا از دو سیلندر کم ارتفاع تشکیل شده است.سیلندر زیری بزگتر است و شیب مثبتی از شمال به سمت جنوب دارد.در حالی که سیلندر بالایی کوچکتربه سیلندر زیری در جنوب بنا متصل می گردد و در جهت مخالف شیب دارد.سیلندر زیری توسط سطح شفاف و شیشه ای ورودی نگه داشته شده است.

در بیرون تاثیرات پویای بین سیلندر ها وجود دارد که توسط حلقه های تمام شیشه ای در اطراف بنا تقویت شده است.به نظر می رسد ساختمان شناور است و از جوانب جنوبی و غربی به سمت جاده اطراف در حال چرخش است.بنا به دلیل جهتگیری به سمت زمین در جهات دیگر اتصالی قوی با بستر خود دارد.

تاثیرات فضایی بنا حس یک گرانش مصنوعی ،شناور بودن و چرخش را می دهد.بنا دو ورودی دارد،ورودی اصلی از میدان روبه روی بنا در قسمت جنوب شرقی که به فضای مرکزی منتهی می شود و ورودی شمال از سمت زمین شنی که در بالای رودخانه قرار دارد.

هشتی می تواند از فعالیت های درون تالار به وسیله یک پرده جدا شود .ورودی شیشه ای می تواند کاملا باز شود و فعالیت های داخل تالار با میدان ادغام گردد .تالار دایره ای شکل با ظرفیت ۳۰۰ نفر از دو طرف با شیبراهه ای دایره مانند احاطه شده است.این نمایانگر آغاز فضای نمایشگاه است که از این نقطه تا پیش آمدگی سیلندر بزرگتر ادامه می یابد.

در غرب بنا دفاتر کوچکتری در طول شیبراهه وجود دارند .جهت صعود این شیبراه نشانگر گذار از فضای روشن تالار به فضای تاریک نمایشگاه است.

ارتباط عمودی بین پله و آسانسور بزرگ فضای نمایش را به طور مستقیم به هشتی متصل می کند.فضای نمایشگاه از طریق پایین آمدن و قرار گرفتن در میان راه پله و آسانسور به سیلندر کوچک ،تالا چند منظوره و تالار کنفرانس بالای تالار اصل هدایت می شود.از این مکان می توان فعالیت هایی که در تالار اصلی روی می دهد را مشاهده کرد.

سیلندر کوچک در بالاترین و شمالی ترین بخش خود به باشگاه محققان تاریخ فناوری های فضایی اختصاص یافته است که در آن می توانند فارغ از رویداد هایی که در پایین بنا رخ می دهد بر روی کار خود تمرکز کنند.

علاوه بر برنامه ها و مکان یابی خاص پروژه ،همکاری ۴ دفتر معماری در پیشبرد کار بسیار منحصر به فرد است.ایده این همکاری در اولین جلسه ایجاد شد که در آن سرمایه گذار ۴ دفتر را به همکاری در مسابقه ای داخلی دعوت کرد و در آن جا مسئولین دفاتر تصمیم گرفتند پروژه را با همکاری یکدیگر انجام دهند.

ایده اولیه از کارگاه های جدی و سختگیرانه دفاتر برخاسته است و سپس در مراحل مختلف پیشرفت پروژه در میان تمام دفاتر به اشتراک گذارده شد.

مرکز فرهنگی ژان ماری تجیبائو
مرکز فرهنگی ژان ماری تجیبائو اثر رنزوبیانو

ساخت مرکزی برای بیان فرهنگی کاناک تصمیمی بود که دولت فرانسه در طی کنفرانس صلح پس از شورشهای سال ۱۹۸۴ و ۱۹۸۸ در کالدونیای جدید اتخاذ کرد. این مرکز به نام رهبر کاناک که در سال ۴۹۸۹ کشته شد، نامگذاری شده است. آژانس توسعه فرهنگ کاناک به ریاست ماری کلود تجیائو، مسابقه ای بین اللملی برگزار کرد که رئیس جمهور فرانسه نیز حمایت از آن بر عهده گرفت.