اصطلاح روانی ـ حرکتی به مفهومی که در طبقه‏بندی کرات هول به کار رفته است نشان می‏دهد که رفتارهای این حیطه شامل فعالیت‏های زیر است: مهارتهای دستکاری، مهارتهای حرکتی و فعالیت‏هایی که انجام آنها به هماهنگی روانی ـ عضلانی نیاز دارد. هماهنگی روانی ـ عضلانی به طور خلاصه، همان کارایی ایجاد هماهنگی بین تحریک عصبی و حرکت عضلانی است که به طور منطقی نمی‏تواند به عنوان یک خرده طبقه مستقل در حیطه روانی ـ حرکتی مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد، زیرا که به طور ذاتی در دو خرده طبقه دیگر وجود دارد. به عبارت دیگر، مهارتهای حرکتی را رفتارهای قابل مشاهده انسان متحرک می‏دانند. وقتی که اصطلاح روانی ـ حرکتی به دو جزء روان و حرکت تقسیم می شود. به طور ضمنی حرکتی ـ ذهنی یا حرکت ارادی را می‏رساند. بنابراین به عنوان یک تعریف مشخص و واضح می‏توان گفت که واژه روانی ـ حرکتی در برگیرنده همه حرکات ارادی قابل مشاهده انسان است. خصوصیت یکسان همه رفتارهایی که در حیطه روانی ـ حرکتی قرار می‏گیرند، آن است که اولا همگی اعمال ارادی و قابل مشاهده یا الگوهای عملی بوده که به وسیله یادگیرنده به مرحله اجرا درمی‏آیند و ثانیاً مربی آنها را به عنوان بخش اصلی هدفهای آموزشی برنامه‏هایی که برای آموزش دانش‏آموزان خود تعیین می‏کند، انتخاب می نماید (هارو، ۱۳۶۸).
چیزی که درنگاه اول در رشد کودکان بیشتر از همه به چشم می آید، تغییرات سریع در حوزه حرکتی کودکان است. نوزادی که در بدو تولد یک موجود تقریباً بی حرکت است، پس از گذشت چند سال توانایی حرکت، ایستادن و دویدن را پیدا می کند.

توجه به جنبه‏های حرکتی کودکان یکی از مهمترین حوزه‏های رشدی است که از همان ابتدا توجه بسیاری از نظریه‏پردازان رشد کودک را به خود جلب کرده است. اهمیت رشد حرکتی به گونه‏ای است که پیاژه شناخت‏شناس معروف و نظریه‏پرداز حوزه رشدشناختی کودکان، به این اصل وفادار مانده است که زیربنای ساختار ذهنی کودک فعالیت‏های حرکتی است که در دو سال اول زندگی انجام می‏دهد. رفتارهای حرکتی کودکان ممکن است در ابتدا بسیار ناپخته بنظر برسد، اما بر اثر رشد مغزی و بازخوردهای محیطی به تدریج کودک به سمت انجام رفتارهای حرکتی پیچیده و ماهرانه حرکت می‏کند. امروزه، تنها به رشد خودبخودی مهارتهای حرکتی کودکان توجه نمی‏کنند، بلکه بر اثر مشاهدات طبیعی که بر روی کودکان زیادی صورت گرفته است متخصصان به این نتیجه دست یافته اند که برای رشد بهتر رفتار حرکتی کودکان که زیربنای ادراک و شناخت آنهاست، باید برنامه‏ ریزی صورت گیرد تا بهتر بتواند مهارتهای حرکتی را یاد بگیرند و در موقعیت‏های طبیعی بکار ببرند (دوپیرا، ۱۹۹۳).

مقوله‏ های روانی ـ حرکتی براساس نمونه رفتارهایی که برای بیان نتایج خاص یادگیری بکار می‏روند در جدول زیر ارائه می شوند (لطف آبادی، ۱۳۷۵).

جزییات بیشتر درباره این پایان نامه :