مسئله انتخاب تامین کننده می تواند یک مسئله تصمیم گیری چند معیارهیا چند هدفه باشد که در آن اهمیت معیار ها و اهداف با توجه به استراتژی های زنجیره تامین متفاوت می باشد و می توانند با یکدیگر در تعارض بوده و بسته به موقعیت خرید دارای اهمیت و اولویتی متفاوت باشند.  همچنین انتخاب تامین کننده در صنایع یک فرآیند تصمیم گیری جمعی است یعنی سطوح وگروه های مختلف سازمان در این فرآیند مشارکت دارند.یک گروه تصمیم گیری می تواند از پرسنل،کارشناسان  و یا مدیران از واحدهایی چون تحقیق و توسعه ،تضمین کیفیت و غیره تشکیل شود.در چنین شرایطی در فرآیند انتخاب و ارزیابی تامین کنندگان هر یک از گروه های تصمیم گیری می توانند به طور مستقل به اعلام نظر در مورد ویژگی های مختلف تامین کنندگان بپردازند (آرش شرفی ماسوله، 1388).
چون در دنیای واقعی، تصمیم گیرندگان اطلاعات دقیق و کاملی در ارتباط با معیارها و محدودیت ها ندارند در این اعلام نظرها جنبه هایی از موضوع هستند که نتایج را در عدم قطعیت و ابهام و با داده های نا محدود و ذهنی مواجه می کنند و پروسه تصمیم گیری را چالشی و پیچیده می سازند. لذا همواره نوعی عدم قطعیت در مسئله وجود دارد که مدل های قطعی به راحتی نمی توانند،  عدم قطعیت  را در مسئله لحاظ نمایند و تصمیم گیری را سخت و پیچیده می کنند. یکی از موثرترین راه ها جهت مدل کردن عدم قطعیت استفاده از تئوری فازی است. مجموعه های فازی انعطاف پذیری مورد نیاز را جهت نشان دادن عدم قطعیت ناشی از فقدان دانش یا اطلاعات بد تعریف شده را فراهم می کند. به طور اساسی منطق فازییک منطق چند ارزشی است که اجازه می دهد مقادیر متوسط مابین ارزیابی های مرسوم مانند درست،غلط ،بالا،پایین،بله ،خیرو غیره تعریف شوند مفاهیمی مانند« بلند تر» یا «خیلی سریع» می توانند به صورت ریاضی فرموله شود(دالاله[1] و همکاران، 2011).

جزییات بیشتر درباره این پایان نامه ها :

 ارائه مدل چند هدفه انتخاب تامین کنندگان در زنجیره تامین چند محصوله

تئوری فازی به طور وسیعی در توصیف اطلاعات زبانی مورد استفاده قرار می گیرد چون آنها می توانند تغییرات تدریجی شناخت افراد نسبت به مفاهیم یک موضوع خاص را نشان دهند(دالاله و بتینل[2]، 2008).

همچنین نظریه فازی عملگرهای ریاضی و برنامه نویسی را در محدوده فازی وارد می کند و از روش های متعدد برای تبدیل قضاوت های کیفی تصمیم گیرنده به قضاوت های کمی استفاده می کنند(مهنتی[3]، 2005).

2-5- مسائل  تصمیم گیری و انواع آن

تصمیم گیری فرایند انتخاب بهترین گزینه از بین گزینه ها می باشد. تقریبا در تمامی چنین مسائلی، معیارهای چندگانه فراوانی  برای ارزیابی گزینه ها وجود دارد. یعنی برای بسیاری از این مسائل تصمیم گیرنده  می خواهد به بیش از یک هدف در انتخاب گزینه ها دست یابد ضمن اینکه محدودیت های موجود  محیط فرایند و منابع را در نظر داشته باشد. تصمیم گیری با معیار های چند گانه[4] ممکن است به

عنوان یک فرایند پویا و پیچیده که شامل سطح مدیریتی و سطح مهندسی است فرض شود. سطح مدیریتی اهداف را مشخص کرده و گزینه ی بهینه ی نهایی را انتخاب می کند. در مسائل تصمیم گیری با معیار های چند گانه الزاما راه حلی که تمامی توابع هدف را بهینه می کند وجود ندارد و سپس مفهوم راه حل بهینه پارتو(راه حل کارا) معرفی می شود. معمولا چندین راه حل پارتو وجود دارد که بعنوان کاندیدای راه حل نهایی تصمیم گیری معرفی می شوند. مسئله ای که وجود دارد نحوه انتخاب راه حل نهایی توسط تصمیم گیرنده از بین راه حل های بهینه پارتو می باشد. مسائل تصمیم گیری با معیار های چند گانه می توانند در محیط های گسسته تحت عنوان تصمیم گیری با شاخص های چند گانه[5] و نیز در محیط های پیوسته تحت عنوان تصمیم گیری چند هدفه[6] مطرح می گردد(اصغر پور، 1389).