کارشناسان امر بر این باورند که نقدینگی در جامعه همیشه باید به اندازه­ای باشد که با کالا و خدمات برابری می­ کند. افزایش آن باعث کمبود کالا و خدمات شده که نتیجه آن افزایش تورم در جامعه خواهد بود. در رابطه با نقدینگی، مدیریت نقدینگی در سیستم بانکی یکی از مهمترین چالش ها می­باشد. نقدینگی باید طوری مدیریت گردد که همیشه به اندازه کافی موجود باشد، چرا که کمبود آن بانک را با خطر عدم توانایی در ایفای تعهدات و در نتیجه ورشکستگی مواجه می­ کند و مازاد نقدینگی در بانک نیز به معنای تخصیص ناکارآمد منابع می­باشد که این امر در نهایت ­می ­تواند منجر به از دست دادن بازار شود.
نقدینگی و تورم از مهمترین متغیرهای کلان اقتصادی می باشند که سایر متغیرها نیز تحت تاثیر آن دو می باشند. بنابراین بنگاه های تجاری مخصوصا در کشور ما بایستی به منظور دستیابی به اهداف خود در مرحله برنامه ریزی و سایر مراحل آن توجه فراوانی به موارد ذکر شده در بالا داشته و از انعطاف پذیری بالایی برخوردار باشند (دارابی، 1390).

جزییات بیشتر درباره این پایان نامه :

پایان نامه رابطه بین قابلیت های بازاریابی و عملیاتی با عملکرد مالی

کنترل نقدینگی از مسؤولیت‌ های مهم مدیریت بانک است. استفاده از وجوه‌ کوتاه‌ مدت در سرمایه‌ گذاری ‌های بلند مدت، بانک را با این ریسک مواجه می‌نماید که دارندگان حساب‌ های ‌سرمایه‌گذاری ممکن است متقاضی دریافت وجوه خود باشند و این نکته بانک را مجبور به فروش دارایی‌های خود نماید. بانک می‌بایست نقدینگی کافی برای پاسخگویی به تقاضای ‌سپرده‌گذاران و وام ‌دهندگان داشته باشد تا اطمینان عمومی ‌را نسبت به خود جلب نماید. بانک‌ها نیازمند داشتن سیستم ‌مدیریت دارایی و بدهی اثربخش می‌باشند تا بتوانند عدم ‌انطباق سررسید در دارایی‌ها و بدهی‌ها را حداقل و بازگشت‌ آن­ها را بهینه نمایند. همچنین نقدینگی با سودآوری رابطه ‌معکوس داشته، بنابراین، نهادهای مالی باید بین نقدینگی و سودآوری تعادل مناسبی را برقرار کنند (عباسقلی پور، 1389).

مهمترین نسبت های نقدینگی عبارتند از : نسبت جاری، نسبت آنی، نسبت نقد، دوره وصول مطالبات، دوره پرداخت.

2-2-3-1-2- شاخص های سنتی اندازه گیری نقدینگی

در شاخص های سنتی نقدینگی، تأکید اصلی بر این موضوع است که هرچه دارایی­های جاری بیشتر از بدهی های جاری باشد، وضعیت نقدینگی شرکت مطلوبتر است. به عبارت دیگر، دارایی­های جاری صرف­نظر از ترکیب آن نمایانگر توان پرداخت شرکت و بدهی­های جاری نیز صرفنظر از ترکیب آن، نمایانگر نیازهای نقدی شرکت است. براساس همین دیدگاه، نسبت­های جاری و آنی برای اندازه­گیری وضعیت نقدینگی معرفی شده ­اند مدت زمانی طولانی است که از این نسبت­ها به عنوان شاخص­هایی برای ارزیابی توان بدهی­ها استفاده می­شود. نواقص این شاخص­ها، همواره مورد تأکید تحلیل­گران و به خصوص بازار سرمایه بوده است که ازجمله می­توان به لحاظ نکردن درجات نقدینگی دارایی­های جاری و سرعت بازپرداخت بدهی­های جاری اشاره کرد.

2-2-3-1-3- شاخص های نوین اندازه گیری نقدینگی

باتوجه به ایرادهای وارده برشاخص­های سنتی نقدینگی شرکت­ها، پژوهشگران مالی درصدد برآمدند شاخص هایی را معرفی کنند که ضمن رفع ایرادهای مذکور، جزئیات وضعیت نقدینگی شرکت­ها را نیز مدنظر قرار دهد. در ادامه شاخص­های نوین نقدینگی که در این پژوهش استفاده می­شود، به طور مختصر بررسی می شود.

2-2-3-1-3-1- شاخص فراگیر نقدینگی

این شاخص با محاسبه میانگین وزنی نسبت جاری، مشکل مربوط به در نظر نگرفتن درجه نقدینگی داراییهای جاری و زمان بازپرداخت بدهی­های جاری را مرتفع می­کند.

2-2-3-1-3-2- شاخص دوره تبدیل وجه نقد

دوره تبدیل وجه نقد، دوره زمانی خالص بین پرداخت بدهی­ها و دریافت وجه نقد از محل وصول مطالبات است. هر چه این دوره کوتاهتر باشد، شرکت نقدینگی بهتری دارد.

2-2-3-1-3-3- شاخص مانده نقدی خالص

شاخص جدید دیگری است که برای تعیین وضعیت نقدینگی شرکت­ها معرفی شده است. در این شاخص برای نشان دادن وضعیت نقدینگی شرکت به مانده وجه نقد و اوراق بهادار توجه می­شود. این شاخص ذخیره نقدینگی واقعی شرکت را، در رابطه با نیازهای پیش­بینی نشده نشان می­دهد.

2-2-3-2- نسبت­های فعالیت

ارزیابی نحوه استفاده از منابع واحد انتفاعی در تحلیل گری مالی مهم است. در این ارتباط از نسبت های فعالیت استفاده می شود. به این معیارها، نسبت های فعالیت هم گفته می شود.زیرا هدف آنها، اندازه گیری میزان استفاده از دارایی های واحد انتفاعی است.

مهمترین نسبت­های فعالیت عبارتند از: نسبت گردش کالا، نسبت کالا به سرمایه‌ در گردش و نسبت گردش سرمایه جاری، نسبت گردش کل سرمایه، گردش حسابهای دریافتنی. در این نسبت­ها موجودی کالای بنگاه‌ اقتصادی نقش اصلی را به عهده دارد.

در سال ­های اخیر بسیاری از سازمان­های‌ بزرگ تولیدی و صنعتی در غرب در تدارک مواد اولیه برای تولید و یا تهیه‌ کالا برای فروش از روشی استفاده می‌کنند که Just In Time نامیده می‌شود با این‌ توضیح که مدیران صنایع با بهره گرفتن از کامپیوترهای دستی ترتیبی می‌دهند که فروشندگان مواد اولیه یا کالا، مواد یا کالای مورد لزوم کارخانه یا بنگاه تجاری‌ را درست سر موقع و به هنگام نیاز تأمین‌ نمایند و تا حد ممکن از نگهداری مواد و کالا در انبار اجتناب شود و یا در هزینه‌هایی چون بیمه مواد و کالا در انبار، خسارت بروز فساد و ضایعات‌ انبار، حمل‌ و نقل و از همه مهمتر رکود سرمایه به صورت مواد یا کالا صرفه‌جویی گردد. واضح است که در چنین حالتی با بهره گرفتن از روشJIT و حذف انبارداری نسبت فعالیت که‌ عمدتا بر مبنای موجودی کالا می‌باشد گمراه کننده و نشان‌دهنده کارایی‌ افسانه‌ای مدیران خواهد بود.