نسبت بازده سرمایه گذاری، ارتباط بین سود آوری و سرمایه گذاری واحد انتفاعی را نشان می دهد. به این نسبت بازده دارایی نیز گفته می شود. در این گروه از نسبت های سودآوری، کارایی و بازدهی استفاده از سرمایه گذاری سنجیده می شود.
مهمترین نسبت­های سرمایه گذاری عبارتند از: بازده حقوق صاحبان سهام(ROE)، سود هر سهم(EPS)، بازده سهامداران عادی(ROCE)،سود نقد هر سهم(DPS)،بازده دارایی یا سرمایه(ROA).

نسبت­های سرمایه‌گذاری بر دو نوع‌ هستند یکی نسبتی که به وسیله آن میزان‌ سرمایه‌گذاری در دارایی ثابت سنجیده‌ می‌شود و دیگری نسبت­هایی که رابطه منابع‌ مالی مورد استفاده واحد تجاری را از لحاظ بدهی­های جاری و بلندمدت با ارزش ویژه تعیین و ارزیابی می‌کند و در واقع نحوه ترکیب آن­ها را بررسی می‌نمایند. معمولا شرکت­های تعاونی عمدتا منابع خود را در دارایی­های جاری سرمایه‌گذاری‌ می‌کنند حتی در محل خود شرکت تعاونی‌ که عمدتا استیجاری است. بنابراین جز اول تحلیل که مبتنی بر دارایی­های ثابت‌ است در شرکت‌های تعاونی کاربرد ندارد.

جزییات بیشتر درباره این پایان نامه :

پایان نامه رابطه بین قابلیت های بازاریابی و عملیاتی با عملکرد مالی

2-2-3-5- نسبت پوشش

دارایی‌های یک شرکت، پشتوانه بدهی‌های آن شرکت و نیز معیار بسیار مفیدی برای نسبت پوشش است. با وجود این، همه دارایی‌ها و تعیین‌ پوشش مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. دارایی‌ها غیر قابل قبول که معمولا مورد پذیرش نهادهای نظارتی قرار نمی‌گیرند، شامل تجهیزات، مانده‌ حساب نماینده‌ها و اوراق بهادار غیرقابل فروش در بازار می باشند. این نسبت‌ باید بزرگتر از 521 درصد باشد (صفوی، فلاحتی، 1386).

2-2-3-6- نسبت­های اهرمی

نسبت­های اهرمی توانایی شرکت برای انجام تعهدات کوتاه­ مدت و بلند­مدت را نشان می­دهند (ارتوگرال و کاراکاساگلو[1]،2009). نسبت­های اهرم مالی میزان کلی بدهی­های شرکت را اندازه می­گیرند. این نسبت از طریق مقایسه هزینه­ های ثابت و سود (از صورتحساب سود و زیان) یا با ارتباط دادن بدهی­ها به حقوق صاحبان سرمایه (از ترازنامه) محاسبه می­شوند.

مهمترین نسبت­های اهرم مالی عبارتند از: نسبت بدهی، نسبت کل بدهی، نسبت بدهی به ارزش بازار سهام، نسبت پوشش هزینه های ثابت.

نسبت­های اهرمی تامین نیازهای مالی از طریق ایجاد بدهی را نشان می­دهد. در واقع این نسبت­ها تعیین می کنند که شرکت تا چه حد نیازهای مالی خود را از منابع دیگران تامین نموده است. در واقع نسبت­هایی که ترکیب سرمایه از بدهی شرکت را نمایان می­سازد یعنی نشان می­دهد شرکت چه مقدار از نیاز مالی خود را با وام جبران نموده است را نسبت­های اهرمی می­گویند موضوع تاثیر اهرم مالی بر هزینه سرمایه شرکت از جمله موضوعات مورد توجه در مدیریت مالی است. توجه اصلی این مبحث به این سوال معطوف است که: آیا شرکت‌ می‌تواند از طریق متنوع ساختن منابع تامین مالی، هزینه سرمایه خود را تحت ‌تاثیر قرار دهد؟ این موضوع برای نخستین ‌بار در سال 1958 توسط میل و مودیلیانی مطرح شد. آن­ها پس

از مطالعه و پژوهش به این نتیجه رسیدند که ارزش شرکت مستقل از اهرم ‌(ساختار سرمایه) است (کلارک و همکاران، 1990).

در تعریف اهرم مالی 2 رویکرد داریم:

الف- رویکرد سود و زیانی

که به بررسی رابطه بین سود قبل از بهره و مالیات و سود هر سهم می‌پردازد و در واقع درجه اهرم مالی نشان‌دهنده درصد تغییر در سود هر سهم در ازای یک درصد تغییر در سود قبل از بهره و مالیات است.

ب- رویکرد ترازنامه ای

در این رویکرد دو تعریف برای اهرم مالی قایل شده اند:

نسبت بدهی به کل دارایی ها
نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام (خوش طینت و فلاح جوشقانی، 1386).