یکی از مشکلات مدیران بازاریابی در کشورهای در حال توسعه، این است که برای تدوین برنامه­های بازاریابی خود از الگوبرداری استفاده می­کنند، بدون توجه به اینکه آیا این برنامه­ها با سطح بلوغ آن­ها مطابقت دارد یا خیر؛ مثلاً شرکتی که هنوز به اصول اولیه قیمت­گذاری توجه قرار نمی­کند، نمی­تواند از ابزارهای پیشرفته قیمت­گذاری استفاده کند. شرکتی که هنوز کانال­های توزیع خود را نشناخته؛ نمی­تواند برنامه بهبود برای یکپارچه کردن کانال­های توزیع ارائه دهد. دیدگاه بلوغ بازاریابی به معنای آن است که شرکت برای تدوین برنامه­های بازاریابی به جایگاهش در بازاریابی توجه کند و پله­های بهبود را مرحله به مرحله طی کند. فرایندهای بازاریابی، شامل زیرفرایندهایی است. هر یک از این زیرفرایندها می­تواند در سطوح بلوغ متفاوتی باشد. پنج سطح بلوغ داریم و پله آخر، به شرکت­های کلاس جهانی مربوط است. بر این اساس، شرکت بازاریابی خود را عارضه­یابی وآسیب­شناسی کرده و جایگاه بلوغ هر حوزه بازاریابی را به دست آورده است. در تدوین برنامه­های بهبود بازاریابی، شرکت باید همه زیرفرایندهای بازاریابی خود را به صورت متوازن رشد دهد. نمی­توان تصور کرد، شرکت در حوزه تبلیغات محصول، مثل یک شرکت کلاس جهانی عمل کند، ولی در حوزه فروش مثل یک شرکت نوپا عمل کند. طبق دیدگاه بلوغ، فرایندهای بازاریابی، دارای سطوح بلوغ مختلفی است. در سطوح بلوغ بالا، آن فرایند به شکلی متعالی انجام می­شود و در سطوح بلوغ پایین­تر، این فرایند به اشکال ضعیف­تری انجام می­شود (ای اف کیو ام[1]، 2010). با توجه به مطالب تشریح شده، فرایند جامع بازاریابی شامل یازده زیرفرایند مختلف است و در مدل بلوغ فرایندهای بازاریابی، باید بتوان سطوح بلوغ همه زیرفرایندها را آسیب­شناسی نمود. فرایندهای مدل بلوغ بازاریابی شامل استراتژی بازاریابی، تحقیقات و هوشمندی بازاریابی، برنامه­ریزی بازاریابی، رهبری بازاریابی و قابلیت­های کارکنان، قیمت­گذاری، جایگاه­یابی برند، کانال فروش و توزیع، ارتباطات بازاریابی، مدیریت مشتریان و مدیریت فروش است (احمدی زاد و همکاران، 1390).
2-4-4- اصول بنیادین مدل بلوغ فرآیندی

ویژگی­های یک فرآیند باید به شکلی ارزیابی گردد که قابلیت آن برای مشارکت در اهداف سازمانی مشخص شود.
فرآیندهای قادر و توانمند نمیتوانند ماندگار باشند، مگر اینکه سازمان به اندازه کافی بالغ باشد تا آنها را حفظ نماید.
بهبود فرآیند بهترین رویکردی است که یک برنامه بهبود سازمانی را مرحله­بندی می­کند تا به طور موفقیت­آمیزی به حالت­های پیش­بینی­پذیرتری از قابلیت سازمانی دست یابد.
هر مرحله یا سطح بلوغ، یک مبنای لازم و ضروری طرح می­کند تا بر آن اساس بهبود آینده تضمین شود.
همچنین، در مدل بلوغ فرآیندی، به عنوان یک استاندارد، حداقل پنج چالش یا سطح برای موفقیت سازمان به این صورت شناسایی و تعیین شده است؛

مدیریت دارای استانداردهای کمی برای سنجش بلوغ گردش کار فرآیندهای کسب و کار است و نیازمند روش قابل قبول برای شناسایی ریسک­هایی است که ضعف­های فرایندها بر روی توسعه سازمان و دستیابی به اهداف کسب و کار تحمیل می­کنند.
مدیریت روش­های قابل قبول اندکی دارد تا میزان انطباق بین چگونگی انجام وظایف و چگونگی توصیف گردش کار فرآیندها را به درستی بسنجد. در این مدل کوشش می­شود اعتبار الزامات و نیازمندی­های سیستم، درستی استفاده از موردهای مطالعه و توصیفات مبتنی بر مدل، و اثربخشی کاربردهای عملی به گونه­ای هماهنگ شوند.
مدیریت غالباً آگاهی ندارد که تا چه

اندازه اکتساب یا رشد سازنده و پویا ناشی از شیوه­های متعدد انجام وظایف مشابه است. خلق و ایجاد فرآیندهای استاندارد و به­هم مرتبط، الزامات و نیازمندی­های کارکردهای سازمان را ساده نموده، در نتیجه پیچیدگی سیستم­های سازمان را کاهش می­دهد.جزییات بیشتر درباره این پایان نامه :

پایان نامه رابطه بین قابلیت های بازاریابی و عملیاتی با عملکرد مالی

سانگ (2008) در پژوهش خود دریافته که قابلیت بازاریابی یکی از منابع مهم افزایش مزیت رقابتی برای یک شرکت محسوب می­شود.
اورتگا و ویلوارد[1](2008) پیشنهاد می­ کنند که قابلت­های بازاریابی تاثیر بیشتری بر عملکرد شرکت­هایی دارند که سرمایه­گذاری بهتری بر دارایی­هایی که بر نوآوری در محیط پویای تجارت به کار می­برند، دارند.

مولر و آنتیلا[2](1987) مطالعه­ای را میان 36 شرکت فنلاندی و سوئدی با بهره گرفتن از رویکرد مورد مطالعاتی انجام دادند. آن­ها چارچوب قابلیت بازاریابی را که می­توانست به عنوان ابزاری کیفی برای سنجیدن هنر بازاریابی در شرکت­های تولیدی کوچک توسعه دادند. با بکارگیری چارچوب قابلیت بازاریابی بالا برروی شرکت­های فنلاندی و سوئدی، آشکار شده است که قابلیت­ بازاریابی نقش مهمی را بر روی عملکرد آن شرکت داشته است. قابلیت های بازاریابی یک شکل قوی از برند ایجاد می­ کنند که به شرکت اجازه داشتن یک عملکرد مالی برتر را می­دهد (فیض و همکاران، 1391).

جزییات بیشتر درباره این پایان نامه :

پایان نامه رابطه بین قابلیت های بازاریابی و عملیاتی با عملکرد مالی

2-4-2- دسته بندی قابلیت بازاریابی

آثاهن- گیما جهت عملیاتی سازی قابلیت های بازاریابی، فرآیندهای متعددی را تعریف کردند که هرکدام میتواند به وسیله شرکت، جهت رسیدن به مشتریان هدف و ایجاد ارزش افزوده برای کالاها و خدمات به کار گرفته شود. اولین فرآیند، خدمت­دهی به مشتریان است، به گونه­ای که بتواند نیازهای خریدار و مصرف ­کننده را برآورده کند. بسیاری از پژوهشگران بازاریابی معتقدند که خدمت­دهی به مشتریان به گونه­ای شاخص می ­تواند منجر به مزیت رقابتی شود. دومین فرآیند، اثربخشی فعالیت­های پیشبرد در رسیدن به رشد سهام بازار و فروش است. از این فعالیت­­ها برای برقراری ارتباط با بازارهای هدف استفاده می­شود. سومین فرآیند، داشتن شبکه توزیع قوی است به گونه ای که بتواند با توزیع­کنندگان ارتباطی کارا و مؤثر برقرار کند. چهارمین فرآیند، برقراری ارتباط با مشتری است. از این فرآیند برای شناخت نظرات مشتری و مشارکت با او استفاده می­شود. پنجمین فرآیند، استفاده از تحقیقات بازاریابی برای شناختن نیازهای آشکار و پنهان مشتری و بررسی کالاها و خدمات ارائه شده به وسیله رقباست. آخرین فرآیند، توانایی شرکت در ایجاد محصولی متمایز از نظر کیفیت، قیمت، وجهه، خدمات و…. است. هر یک از این متغیرها ارتباط مثبتی با عملکرد شرکت به خصوص در زمینه­ نوآوری، کارآفرینی، ایجاد مزیت رقابتی و افزایش فروش و سهم بازار دارد (رضایی دولت آبادی و خائف الهی، 1384).

ورهایس و مورگان (2005) قابلیت های بازاریابی را به هشت گونه تقسیم بندی کرده­­اند و این عوامل عبارتند از: توسعه محصول، قیمت­ گذاری، مدیریت کانال، ارتباط بازاریابی، فروش، مدیریت اطلاعات بازار، برنامه ­ریزی بازاریابی و پیاده­سازی بازاریابی.

مولر و آنتیلا[3](1987) قابلیت های بازاریابی را به قابلیت های بازاریابی داخلی و خارجی تقسیم کردند. قابلیت های بازاریابی خارجی با قابلیت هایی از سازمان برای انجام تحلیلی کامل و جامع از ویژگی­های محیط کلان سازمان بواسطه نظارت، تحلیل و شناخت کامل از این جنبه­ها در ارتباط است و از طرف دیگر،

قابلیت های بازاریابی داخلی، مدیریت استراتژیک، یکپارچگی کارکردی و مدیریت بازاریابی و عملیاتی را در بر می­گیرد (حمیدی زاده و خیرخواه عسگرآباد، 1391).

مورگان و همکارانش (2009) قابلیت های بازاریابی را بر اساس تخصیص و ساختار تقسیم­بندی کرده­اند. قابلیت های تخصصی بازاریابی منعکس­کننده فعالیت­های بازاریابی هستند (مثل ارتباطات بازاریابی، فروش شخصی، قیمت­ گذاری، توسعه محصول). درحالی­که قابلیت های ساختاری، برنامه ­ریزی و مکانیزم همکاری را فراهم می­ کند تا بکارگیری مؤثر فعالیت­های بازاریابی را تضمین کند. هر دونوع قابلیت های بازاریابی، در اثربخشی بازار مهم هستند (خیری و روشنی، 1392).

سود دریافتی‌: مهمترین جزء بازده سودی است که به صورت جریانات نقدی‌ دوره‌ای سرمایه‌گذاری بوده و می‌تواند به شکل بهره یا سود تقسیمی ‌باشد. ویژگی ممتاز این‌ دریافت‌ها این است که منتشرکننده، پرداخت‌هایی را به صورت نقدی به دارنده دارایی‌ پرداخت می‌کند. این جریانات نقدی با قیمت اوراق بهادار نیز مرتبط است.
سود(زیان) سرمایه‌: دومین جزء مهم بازده، سود(زیان) سرمایه است که مخصوص‌ سهام عادی است ولی در مورد اوراق قرضه بلندمدت و سایر اوراق بهادار با درآمد ثابت نیز مصداق دارد. به این جزء که ناشی از افزایش(کاهش) قیمت دارایی است، سود(زیان) سرمایه‌ می‌گویند. این سود(زیان) سرمایه ناشی از اختلاف بین قیمت خرید و قیمت زمانی است که‌ دارنده اوراق قرضه قصد فروش آنها را دارد. این اختلاف می‌تواند سود یا زیان باشد. مجموع این‌ دو جزء بازده کل اوراق بهادار را تشکیل می‌دهد (ابزری، صمدی و تیموری، 1386).
2-3- مفهوم قابلیت

قابلیت ها فعالیت­هایی هستند که سبب تفاوت شرکت­ها در یک صنعت خاص می­شوند و همچنین، در تقلید دشوارند. این قابلیت ها همان روتین­ها (مانند الگوی تعاملات) و فعالیت­های سازمان و اقدامات سازمانی هستند. بنابراین، قابلیت ها در درون روتین­ها و اقدامات سازمانی خود را نشان می­ دهند و ضرورتا پیچیدگی و ابهام دارند و برای تقلید و انتقال دشوار هستند. در واقع قابلیت های هر سازمانی از یک منبع یا آمیزه­ای از منابع سازمان پدید می­آیند و خود اساس ایجاد مزیت رقابتی می­شوند (حمیدی زاده و حسین زاده شهری، 1385).

قابلیت ها نقش اصلی و سازنده ای در ایجاد شایستگی­های محوری دارند. در مجموع، به طور کلی قابلیت ها ویژگی­های زیر را دارند:

ظرفیت یا توانایی شرکت در یکپارچه کردن منابع منفرد برای دستیابی به اهداف مورد نظر.
تعاملات پیچیده­ای که در گذر زمان شکل می­گیرند و ایجاد مزیت می­ کنند و از روابط متقابل بین منافع ملموس و ناملموس شرکت پدید می­آیند.
روابط متقابل بر اساس توسعه و تسهیم دانش و اطلاعات بوسیله کارکنان شرکت ایجاد می­شوند.
قابلیت ها هنگامی که در ترکیبات منحصر به فردی قرار می­گیرند، با ­اهمیت می­شوند.
شایستگی­های محوری ایجاد می­ کنند.
ارزش استراتژیک دارند.
و به مزیت رقابتی منجر می­شوند (حمیدی زاده و حسین زاده شهری، 1385).
دی (1994) قابلیت های سازمان را به چهار دسته تقسیم کرد:

قابلیت درونی- بیرونی: این قابلیت ها به شرکت اجازه می­ دهند که هزینه­ های خود را پایین نگه دارند و یا عرضه­های خود را از عرضه­های رقبا متمایز کنند.
قابلیت های بیرونی- درونی: اینها اطلاعات مهمی را برای شرکت فراهم می­ کنند و اجازه می­ دهند به نحو بهتری پاسخگوی تغییرات در نیازهای مشتریان باشد. این قابلیت ها به شرکت اجازه می دهند به طور اثربخش­تر از قابلیت های درونی- بیرونی بهره ­برداری نمایند.
جزییات بیشتر درباره این پایان نامه :

پایان نامه رابطه بین قابلیت های بازاریابی و عملیاتی با عملکرد مالی

قابلیت های بازاریابی: این­ها به شرکت اجازه می­ دهند از قابلیت های درونی- بیرونی و بیرونی- درونی با اجرای اثربخش برنامه ­های بازاریابی مزایایی به دست آورد.
قابلیت تکنولوژی اطلاعات: این قابلیت به شرکت اجازه می­دهد تا به طور اثربخش اطلاعات بازار را در میان همه بخش­های وظیفه ­ای ترویج دهد (حاجیپور و همکاران، 1391).
محققان تئوری قابلیت ها را تعمیم یافته دیدگاه منبع محور از سازمان می­دانند (دیساربو و همکاران، 2007). دیدگاه مبتنی بر منابع شرکت، رویکرد نوینی در مباحث نظری مدیریت استراتژیک است که مبنای تدوین استراتژی­ها را منابع، قابلیت ها، و شایستگی­های محوری سازمان در نظر می­گیرد. در این دیدگاه، اثربخشی منابع در سوق دادن سازمان به سوی موفقیت یکسان نیستند. منابع در چارچوب زنجیره ارزش، به قابلیت و سپس به شایستگی­محوری و سرانجام به مزیت رقابتی تبدیل می­شوند. بنابراین در فرآیند برنامه ریزی استراژیک، مسئله اساسی شناسایی قابلیت های استراتژیک و نیز عملیاتی کردن و اندازه ­گیری­ کردن آنهاست (حمیدی زاده و حسین زاده شهری، 1385).

2-4- قابلیت های بازاریابی

مدیران بازاریابی شرکت­ها به منظور تدوین استراتژی­ها و برنامه­های بازاریابی در حوزه هایی همچون تقسیم بندی بازار، انتخاب بازار هدف، موقعیت یابی، تعیین آمیزه بازاریابی و غیره، نیازمند ابزار جامع آسیب شناسی و عارضه­یابی هستند. ابزارهای موجود هر یک صرفاً از زاویه دید خاصی به بازاریابی نگریسته اند؛ مثلاً مدیران بازاریابی با بررسی و تجزیه ­و ­تحلیل دوره عمر محصول، صرفاً می­توانند برنامه­ها­یی برای مدیریت محصولات شرکت ارائه دهند و از طریق مدل­ها و الگوهای پورتفولیو، برنامه­هایی برای مدیریت سبد محصولات شرکت تدوین کنند (استانلی[1] و همکاران، 2001). بنابراین، همواره وجود یک ابزار جامع عارضه­یابی که همه حوزه های فرایند بازاریابی را در تدوین استراتژی­ها و برنامه عملیاتی بازاریابی در نظر بگیرد، خالی بوده است.

محیط کسب و کار امروز به شدت تحت تأثیر رقابت میان شرکت­ها و تغییرات سریع تکنولوژی و

تغییرمداوم خواسته­ها و نیازهای مشتریان است. با افزایش روز افزون رقابت، و تنوع نیازها و خواسته­ های مشتریان سازمان باید به فکر دستیابی به مزیت­های رقابتی باشند. ایجاد و حفظ مزیت رقابتی، مستلزم شاستگی­هایی است که با تکیه بر قابلیت های سازمان، برای مشتریان ارزش ایجاد می­ کند. از عومل مهمی که می ­تواند موجب ارتقای عملکرد شرکت­ها شود، قابلیت بازاریابی است. قابلیت بازاریابی  شرکت را قادر می سازد تا ارزش افزوده­ای برای کالا و خدمات بدست آورده و خود را با تقاضای رقابتی تطبیق دهد.

بازاریابی به عنوان فرایندی مدیریتی- اجتماعی تعریف می‌شود که بوسیله آن افراد و گروه‌ها از طریق تولید و مبادله کالا با یکدیگر، به امر تأمین نیازها و خواسته‌های خود اقدام می‌کنند. واژه بازاریابى نباید به معنى قدیمى آن، یعنى صرفاً فروختن، معنى و تعبیر گردد. معناى جدید این واژه همانا تأمین نیازهاى مشترى است. شرکت‌هاى امروزى با رقابت شدید و فزاینده‌اى روبه‌رو هستند و پاداش از آن شرکتى خواهد بود که بتواند به بهترین نحو ممکن، خواست‌هاى مشترى را درک و بالاترین منفعت را براى مشتریان هدف خود تأمین کند. در محدوده بازار، این مهارت‌هاى بازاریابى است که شرکت‌هاى حرفه‌اى را از شرکت‌هاى غیرحرفه‌اى تفکیک مى‌کند. مزیت رقابتی در بلند مدت برای شرکتی ایجاد می­شود که دارای شایستگی و قابلیت هایی هستند که برتر از رقبا می باشد (عباسی رستمی، 1393).

به جهت ماندگاری و کسب مزیت رقابتی پایدار، سازمان­ها باید سازو کارهای لازم برای بهبود مستمر محصولات، خلق محصولات و بازارهای جدید و بهره ­برداری سریع از فرصت­ها را فراهم سازند. فرصت های فراروی شرکت برای حفظ مزیت رقابتی به وسیله قابلیت های آن تعیین می‌گردد. یک قابلیت یا شایستگی متمایز را می­توان به عنوان یک ویژگی مهم توصیف کرد که موجب برتری شرکت و سازمان می شود.
در طول دهه­های گذشته، تلاش شده است تا ارتباطات بین محیط صنعت و قابلیت شرکت را برای ایجاد فعالیت­ها، بررسی کنند. یکی از این رویکردها در این حوزه، رویکرد «رقابت موجب صلاحیت می­شود است» که این رویکرد پیشنهاد می­ کند که همان ­گونه که شرکت­ها یاد می­گیرند چطور بر چالش­های خاص رقابتی غلبه کنند، آن­ها به طور بالقوه قابلیت های ارزشمند را توسعه می­ دهند. این قابلیت ها به نوبه­ی خود، می­توانند مزایای رقابتی مهمی داشته باشند – مزایایی که در اختیار شرکت­ها نیست، که شرکت­ها مجبور نیستند با توسعه قابلیت های مرتبط، نسبت به خطرات رقابتی واکنش نشان دهند (عباسی رستمی، 1393).

قابلیت های بازاریابی فرایند یکپارچه­ای است که در آن شرکت­ها منابع محسوس و نامحسوس را برای درک پیچیدگی نیازهای خاص مشتریان، دستیابی به یک تمایز نسبی محصولات برای برتری رقابتی و در نهایت دستیابی به یک کیفیت برند مناسب به کار می­برند (سانگ[2]، 2007 ؛ قاضی زاده، 1390). طبق تعریف ورهیس[3] و همکارانش در سال 1999 و دی[4] در سال 1933 قابلیت های بازاریابی فرآیندهای یکپارچه و منسجمی هستند که برای اعمال مهارت­های جمعی، دانش و منابع شرکت طراحی می­شوند و باعث شناسایی نیازهای بازار می­شوند و ارزش کالا و خدمات شرکت را بهبود می­بخشند و شرکت به کمک این قابلیت ها قادر است تا خود را با شرایط متغیر بازار تطبیق دهد و از فرصت­های بازار در جهت مقابله با تهدیدهای رقابتی استفاده نماید. قابلیت های بازاریابی نشان­دهنده توانایی­های خاص یک شرکت در شناسایی بازارهای هدف، استراتژی­ها و آمیخته­های بازارهای در حال توسعه است که باعث حفظ ارتباط با مشتریان وفادار می گردد. تحقیقات نشان دهنده یک ارتباط مثبت بین قابلیت های بازاریابی و عملکرد شرکت است (مورگان و همکاران، 2009:1).

قابلیت های بازاریابی را می­توان توانایی سازمان در درک بازار و ارتباط با مشتری دانست (دی، 1994). قابلیت های بازاریابی فرآیندهای یکپارچه­ای است که در آن شرکت­ها منابع محسوس و نامحسوس را برای آگاهی از پیچیدگی نیازهای خاص مشتریان، دستیابی به یک تمایز نسبی محصولات برای برتری رقابتی و در نهایت دستیابی به یک کیفیت برند برتر به کار می­برند (سانگ[5] دراگ و همکاران، 2005).

قابلیت بازاریابی فرآیندهای یکپارچه­ای هستند که برای اعمال مهارت­های دسته جمعی، دانش و منابع شرکت و به منظور شناسایی نیازهای مرتبط با شرکت طراحی می­شوند و شرکت را قادر می­سازد تا ارزش افزوده­ای برای کالا و خدمات بدست آورده و خود را با تقاضای رقابتی تطبیق دهد (تامینن[6] و همکاران، 1997).

اگر قابلیت بازاریابی یک شرکت به عنوان یک مزیت رقابتی نسبت به رقبای دیگر در نظر گرفته شود، بنابراین یک فاصله بزرگ از لحاظ ارزیابی بین شرکت و رقیب آن ایجاد می­شود (دویتا[7] و همکاران، 1999). تحقیقات بسیاری در مورد بازاریابی انجام شده است که تأثیر قابلیت بازاریابی را بر روی عملکرد، سود، حاشیه سود، رشد و بازار محصول شرکت بررسی می­نماید (مورگان وهمکاران، 2009:2). شرکت­ها با دارایی­های مبتنی بر بازار از قبیل قابلیت های بازاریابی خود می­توانند سطوح خود را ارتقا دهند و سرعت ذخیره­سازی و ارزش باقیمانده از جریان­های نقدی را افزایش دهند (مک الیستر[8]و همکاران، 2007 ؛ پائوولس، 2004 ؛ سری واستاوا [9]و هانسنز[10]، 2009). یک شرکت قابلیت های بازاریابی­اش را زمانی می ­تواند توسعه دهد که توانایی ترکیب مهارت­های فردی و دانش کارکنانش را با منابع در دسترسش داشته باشد (ورهیس و مورگان، 2005). شرکتی که بیشتر منابعش را برای تعامل با مشتریان هزینه می­ کند می تواند توانایی احساس نیازمندی­های بازار را افزایش دهد (ناراسیم[11] ها و همکاران، 2006). سانگ در پژوهشی که در سال 2007 انجام داده است پیشنهاد می­ کند که قابلیت های بازاریابی به شرکت برای ایجاد و حفظ رابطه­اش با مشتریان و اعضای کانال­های توزیع کمک می­ کند. قابلیت های بازاریابی یک شکل قوی از برند ایجاد می­ کنند که به شرکت اجازه داشتن یک عملکرد مالی برتر را می­دهد (اورتگا[12] و یلوارد، 2008)

بازاریابی تنها فعالیت تجاری است که نقش اصلی آن درک نیازها، خواسته­ها و ترجیحات مشتریان و ارضای نیاز آن­ها به نحوی بهتر از رقباست. قابلیت­های بازاریابی را می­توان توانایی سازمان در درک محققان، بازار و ارتباط با مشتری دانست (دی 1994).  تئوری قابلیت­ها را تعمیم یافته دیدگاه منبع-محور از(RBV)  می­دانند. طبق این دیدگاه، شرکت­هایی سازمان که دارای قابلیت­ها (منابع تولیدی) و توانایی استفاده از این قابلیت­ها (منابع مدیریتی) هستند، به رشد و بهره­وری بالایی دست می­یابند (دساربو و همکاران[13]، 2007). بازارگرایی به عنوان یک قابلیت با ارزش، کمیاب، غیر قابل تقلید، غیر قابل جایگزینی توصیف می­شود که رفتارهای، استراتژیک را ترویج می­دهد (گائو و همکاران[14] ، 2008) با این حال، برای دستیابی به عملکرد برتر، جهت گیری­های استراتژیک نیاز به قابلیت­های سازمانی دارند که نشان دهنده فعالیت­هایی مربوط به اجرای راهبرد انتخابی است (مورگان و همکاران، 2009).

نسبت بازده سرمایه گذاری، ارتباط بین سود آوری و سرمایه گذاری واحد انتفاعی را نشان می دهد. به این نسبت بازده دارایی نیز گفته می شود. در این گروه از نسبت های سودآوری، کارایی و بازدهی استفاده از سرمایه گذاری سنجیده می شود.
مهمترین نسبت­های سرمایه گذاری عبارتند از: بازده حقوق صاحبان سهام(ROE)، سود هر سهم(EPS)، بازده سهامداران عادی(ROCE)،سود نقد هر سهم(DPS)،بازده دارایی یا سرمایه(ROA).

نسبت­های سرمایه‌گذاری بر دو نوع‌ هستند یکی نسبتی که به وسیله آن میزان‌ سرمایه‌گذاری در دارایی ثابت سنجیده‌ می‌شود و دیگری نسبت­هایی که رابطه منابع‌ مالی مورد استفاده واحد تجاری را از لحاظ بدهی­های جاری و بلندمدت با ارزش ویژه تعیین و ارزیابی می‌کند و در واقع نحوه ترکیب آن­ها را بررسی می‌نمایند. معمولا شرکت­های تعاونی عمدتا منابع خود را در دارایی­های جاری سرمایه‌گذاری‌ می‌کنند حتی در محل خود شرکت تعاونی‌ که عمدتا استیجاری است. بنابراین جز اول تحلیل که مبتنی بر دارایی­های ثابت‌ است در شرکت‌های تعاونی کاربرد ندارد.

جزییات بیشتر درباره این پایان نامه :

پایان نامه رابطه بین قابلیت های بازاریابی و عملیاتی با عملکرد مالی

2-2-3-5- نسبت پوشش

دارایی‌های یک شرکت، پشتوانه بدهی‌های آن شرکت و نیز معیار بسیار مفیدی برای نسبت پوشش است. با وجود این، همه دارایی‌ها و تعیین‌ پوشش مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. دارایی‌ها غیر قابل قبول که معمولا مورد پذیرش نهادهای نظارتی قرار نمی‌گیرند، شامل تجهیزات، مانده‌ حساب نماینده‌ها و اوراق بهادار غیرقابل فروش در بازار می باشند. این نسبت‌ باید بزرگتر از 521 درصد باشد (صفوی، فلاحتی، 1386).

2-2-3-6- نسبت­های اهرمی

نسبت­های اهرمی توانایی شرکت برای انجام تعهدات کوتاه­ مدت و بلند­مدت را نشان می­دهند (ارتوگرال و کاراکاساگلو[1]،2009). نسبت­های اهرم مالی میزان کلی بدهی­های شرکت را اندازه می­گیرند. این نسبت از طریق مقایسه هزینه­ های ثابت و سود (از صورتحساب سود و زیان) یا با ارتباط دادن بدهی­ها به حقوق صاحبان سرمایه (از ترازنامه) محاسبه می­شوند.

مهمترین نسبت­های اهرم مالی عبارتند از: نسبت بدهی، نسبت کل بدهی، نسبت بدهی به ارزش بازار سهام، نسبت پوشش هزینه های ثابت.

نسبت­های اهرمی تامین نیازهای مالی از طریق ایجاد بدهی را نشان می­دهد. در واقع این نسبت­ها تعیین می کنند که شرکت تا چه حد نیازهای مالی خود را از منابع دیگران تامین نموده است. در واقع نسبت­هایی که ترکیب سرمایه از بدهی شرکت را نمایان می­سازد یعنی نشان می­دهد شرکت چه مقدار از نیاز مالی خود را با وام جبران نموده است را نسبت­های اهرمی می­گویند موضوع تاثیر اهرم مالی بر هزینه سرمایه شرکت از جمله موضوعات مورد توجه در مدیریت مالی است. توجه اصلی این مبحث به این سوال معطوف است که: آیا شرکت‌ می‌تواند از طریق متنوع ساختن منابع تامین مالی، هزینه سرمایه خود را تحت ‌تاثیر قرار دهد؟ این موضوع برای نخستین ‌بار در سال 1958 توسط میل و مودیلیانی مطرح شد. آن­ها پس

از مطالعه و پژوهش به این نتیجه رسیدند که ارزش شرکت مستقل از اهرم ‌(ساختار سرمایه) است (کلارک و همکاران، 1990).

در تعریف اهرم مالی 2 رویکرد داریم:

الف- رویکرد سود و زیانی

که به بررسی رابطه بین سود قبل از بهره و مالیات و سود هر سهم می‌پردازد و در واقع درجه اهرم مالی نشان‌دهنده درصد تغییر در سود هر سهم در ازای یک درصد تغییر در سود قبل از بهره و مالیات است.

ب- رویکرد ترازنامه ای

در این رویکرد دو تعریف برای اهرم مالی قایل شده اند:

نسبت بدهی به کل دارایی ها
نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام (خوش طینت و فلاح جوشقانی، 1386).

کارشناسان امر بر این باورند که نقدینگی در جامعه همیشه باید به اندازه­ای باشد که با کالا و خدمات برابری می­ کند. افزایش آن باعث کمبود کالا و خدمات شده که نتیجه آن افزایش تورم در جامعه خواهد بود. در رابطه با نقدینگی، مدیریت نقدینگی در سیستم بانکی یکی از مهمترین چالش ها می­باشد. نقدینگی باید طوری مدیریت گردد که همیشه به اندازه کافی موجود باشد، چرا که کمبود آن بانک را با خطر عدم توانایی در ایفای تعهدات و در نتیجه ورشکستگی مواجه می­ کند و مازاد نقدینگی در بانک نیز به معنای تخصیص ناکارآمد منابع می­باشد که این امر در نهایت ­می ­تواند منجر به از دست دادن بازار شود.
نقدینگی و تورم از مهمترین متغیرهای کلان اقتصادی می باشند که سایر متغیرها نیز تحت تاثیر آن دو می باشند. بنابراین بنگاه های تجاری مخصوصا در کشور ما بایستی به منظور دستیابی به اهداف خود در مرحله برنامه ریزی و سایر مراحل آن توجه فراوانی به موارد ذکر شده در بالا داشته و از انعطاف پذیری بالایی برخوردار باشند (دارابی، 1390).

جزییات بیشتر درباره این پایان نامه :

پایان نامه رابطه بین قابلیت های بازاریابی و عملیاتی با عملکرد مالی

کنترل نقدینگی از مسؤولیت‌ های مهم مدیریت بانک است. استفاده از وجوه‌ کوتاه‌ مدت در سرمایه‌ گذاری ‌های بلند مدت، بانک را با این ریسک مواجه می‌نماید که دارندگان حساب‌ های ‌سرمایه‌گذاری ممکن است متقاضی دریافت وجوه خود باشند و این نکته بانک را مجبور به فروش دارایی‌های خود نماید. بانک می‌بایست نقدینگی کافی برای پاسخگویی به تقاضای ‌سپرده‌گذاران و وام ‌دهندگان داشته باشد تا اطمینان عمومی ‌را نسبت به خود جلب نماید. بانک‌ها نیازمند داشتن سیستم ‌مدیریت دارایی و بدهی اثربخش می‌باشند تا بتوانند عدم ‌انطباق سررسید در دارایی‌ها و بدهی‌ها را حداقل و بازگشت‌ آن­ها را بهینه نمایند. همچنین نقدینگی با سودآوری رابطه ‌معکوس داشته، بنابراین، نهادهای مالی باید بین نقدینگی و سودآوری تعادل مناسبی را برقرار کنند (عباسقلی پور، 1389).

مهمترین نسبت های نقدینگی عبارتند از : نسبت جاری، نسبت آنی، نسبت نقد، دوره وصول مطالبات، دوره پرداخت.

2-2-3-1-2- شاخص های سنتی اندازه گیری نقدینگی

در شاخص های سنتی نقدینگی، تأکید اصلی بر این موضوع است که هرچه دارایی­های جاری بیشتر از بدهی های جاری باشد، وضعیت نقدینگی شرکت مطلوبتر است. به عبارت دیگر، دارایی­های جاری صرف­نظر از ترکیب آن نمایانگر توان پرداخت شرکت و بدهی­های جاری نیز صرفنظر از ترکیب آن، نمایانگر نیازهای نقدی شرکت است. براساس همین دیدگاه، نسبت­های جاری و آنی برای اندازه­گیری وضعیت نقدینگی معرفی شده ­اند مدت زمانی طولانی است که از این نسبت­ها به عنوان شاخص­هایی برای ارزیابی توان بدهی­ها استفاده می­شود. نواقص این شاخص­ها، همواره مورد تأکید تحلیل­گران و به خصوص بازار سرمایه بوده است که ازجمله می­توان به لحاظ نکردن درجات نقدینگی دارایی­های جاری و سرعت بازپرداخت بدهی­های جاری اشاره کرد.

2-2-3-1-3- شاخص های نوین اندازه گیری نقدینگی

باتوجه به ایرادهای وارده برشاخص­های سنتی نقدینگی شرکت­ها، پژوهشگران مالی درصدد برآمدند شاخص هایی را معرفی کنند که ضمن رفع ایرادهای مذکور، جزئیات وضعیت نقدینگی شرکت­ها را نیز مدنظر قرار دهد. در ادامه شاخص­های نوین نقدینگی که در این پژوهش استفاده می­شود، به طور مختصر بررسی می شود.

2-2-3-1-3-1- شاخص فراگیر نقدینگی

این شاخص با محاسبه میانگین وزنی نسبت جاری، مشکل مربوط به در نظر نگرفتن درجه نقدینگی داراییهای جاری و زمان بازپرداخت بدهی­های جاری را مرتفع می­کند.

2-2-3-1-3-2- شاخص دوره تبدیل وجه نقد

دوره تبدیل وجه نقد، دوره زمانی خالص بین پرداخت بدهی­ها و دریافت وجه نقد از محل وصول مطالبات است. هر چه این دوره کوتاهتر باشد، شرکت نقدینگی بهتری دارد.

2-2-3-1-3-3- شاخص مانده نقدی خالص

شاخص جدید دیگری است که برای تعیین وضعیت نقدینگی شرکت­ها معرفی شده است. در این شاخص برای نشان دادن وضعیت نقدینگی شرکت به مانده وجه نقد و اوراق بهادار توجه می­شود. این شاخص ذخیره نقدینگی واقعی شرکت را، در رابطه با نیازهای پیش­بینی نشده نشان می­دهد.

2-2-3-2- نسبت­های فعالیت

ارزیابی نحوه استفاده از منابع واحد انتفاعی در تحلیل گری مالی مهم است. در این ارتباط از نسبت های فعالیت استفاده می شود. به این معیارها، نسبت های فعالیت هم گفته می شود.زیرا هدف آنها، اندازه گیری میزان استفاده از دارایی های واحد انتفاعی است.

مهمترین نسبت­های فعالیت عبارتند از: نسبت گردش کالا، نسبت کالا به سرمایه‌ در گردش و نسبت گردش سرمایه جاری، نسبت گردش کل سرمایه، گردش حسابهای دریافتنی. در این نسبت­ها موجودی کالای بنگاه‌ اقتصادی نقش اصلی را به عهده دارد.

در سال ­های اخیر بسیاری از سازمان­های‌ بزرگ تولیدی و صنعتی در غرب در تدارک مواد اولیه برای تولید و یا تهیه‌ کالا برای فروش از روشی استفاده می‌کنند که Just In Time نامیده می‌شود با این‌ توضیح که مدیران صنایع با بهره گرفتن از کامپیوترهای دستی ترتیبی می‌دهند که فروشندگان مواد اولیه یا کالا، مواد یا کالای مورد لزوم کارخانه یا بنگاه تجاری‌ را درست سر موقع و به هنگام نیاز تأمین‌ نمایند و تا حد ممکن از نگهداری مواد و کالا در انبار اجتناب شود و یا در هزینه‌هایی چون بیمه مواد و کالا در انبار، خسارت بروز فساد و ضایعات‌ انبار، حمل‌ و نقل و از همه مهمتر رکود سرمایه به صورت مواد یا کالا صرفه‌جویی گردد. واضح است که در چنین حالتی با بهره گرفتن از روشJIT و حذف انبارداری نسبت فعالیت که‌ عمدتا بر مبنای موجودی کالا می‌باشد گمراه کننده و نشان‌دهنده کارایی‌ افسانه‌ای مدیران خواهد بود.